Η παιδαγωγική ομάδα του Μικρού Ντουνιά

Κατερίνα Βαρέλλα
Σπούδασα νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι έκανα ένα διεπιστημονικό μεταπτυχιακό στα «Δικαιώματα των παιδιών & τις σπουδές παιδικής ηλικίας» στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στη διάρκεια του αλλά και έκτοτε, ερευνώ και ασχολούμαι με διάφορους τρόπους με το ζήτημα του ενηλικισμού (adultism), της διάκρισης σε βάρος των παιδιών λόγω της μικρής τους ηλικίας.
Δούλεψα ως δασκάλα στο Ελεύθερο Σχολείο της Φύσης στο Βερολίνο και παρακολούθησα διετή εκπαίδευση για δασκάλους/-ες των Ελεύθερων Εναλλακτικών Σχολείων της Γερμανίας. Πέρασα χρόνο σε πολλά από αυτά.
Οι παραπάνω εμπειρίες μου δίνουν τη σιγουριά ότι ενήλικες και παιδιά μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε πλαίσια που να ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες και τις επιθυμίες των παιδιών, να τους επιτρέπουν να εκφράζουν ανά πάσα στιγμή τα συναισθήματα και τη δημιουργικότητα τους, να τους προσφέρουν ποικιλία και ελευθερία επιλογών. Πλαίσια μέσα στα οποία θα χτίζονται μέρα με τη μέρα ισότιμες σχέσεις αγάπης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης και όπου οι ενήλικες θα σέβονται και θα θαυμάζουν το κάθε παιδί γι’ αυτό που είναι. Αυτό φροντίζουμε να κάνουμε στο Μικρό Ντουνιά.

Γιάννης Κλαδάκης
Σπούδασα παιδαγωγικά στο Ρέθυμνο και τα τελευταία εφτά χρόνια δουλεύω σαν αναπληρωτής δάσκαλος σε σχολεία από το βορρά έως το νότο της Ελλάδας. Η αγάπη μου για τα παιδιά με ώθησε να επιλέξω αυτό το επάγγελμα. Από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την εκπαίδευση ονειρεύομαι ένα σχολείο πιο ελεύθερο, πιο ευχάριστο και πιο δημιουργικό.
Είμαι ένα άτομο που λατρεύει το παιχνίδι και τη φύση και πιστεύω πως ο συνδυασμός των δύο έχει τη δυναμική να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για μια ευτυχισμένη ομάδα παιδιών και ενηλίκων.
Το κύριο μέλημα μου είναι να δημιουργήσουμε σχέσεις αγάπης μεταξύ μας και χαμογελαστά πρόσωπα που θα νιώθουν το Μικρό Ντουνιά ως δεύτερο σπίτι τους και όσους βρίσκονται εκεί ως φίλους στους οποίους μπορούν να βασίζονται.
.jpg)
Κυβέλη Κουκουδάκη
Σπούδασα παιδαγωγικό προσχολικής αγωγής στο Βόλο και ήδη από τα φοιτητικά χρόνια αναζήτησα μια διαφορετική εκπαίδευση από αυτή που βιώνουμε οι περισσότεροι.
Ταξίδεψα στην Ισπανία και στην Ιταλία όπου εργάστηκα σε Μοντεσοριανό και έπειτα σε ελευθεριακό σχολείο. Κάπου στο δρόμο μου εμφανίστηκαν τα ξωτικά του δάσους για να μου υπενθυμίσουν ότι ανάμεσα στα δέντρα μπορώ ελεύθερα να εξερευνώ τον εαυτό μου και να συνδημιουργώ νέους πραγματικούς και φανταστικούς κόσμους.
Φέτος αγκυροβολώ στη χώρα της Μυτιλήνης, στο Μικρό Ντουνιά όπου μικροί, μεγάλοι και διαφορετικοί χτίζουμε βάρκες και σπίτια με ξύλα, έχουμε για φτερά κλαδιά από καλαμιές και όταν βρέχει πλάθουμε με λάσπες τα όνειρά μας για ένα ντουνιά-κόσμο αγάπης, αλληλεγγύης και ενότητας, οπού κάθε μοναδική ψυχή χαίρεται να ζει και να κελαηδεί.
Ας κάνουμε
τούτο το μικρό ντουνιά
έναν καλύτερο τόπο για όλους!
Και όταν λέμε όλους…
Τα δέντρα και τα ψάρια
τα ζώα, τα φυτά
ανθρώπους και ζουζούνια
τις πέτρες, τα πουλιά!
Και όταν λέμε ανθρώπους…
Μεγάλους και παιδιά,
αυτούς από 'δω πέρα
κι αυτούς από μακριά.
Ανθρώπους από κάθε άκρη
τούτου του Μικρού Ντουνιά...
Η λέξη Dunyā (دُنْيا) σημαίνει κόσμος. Είναι αραβικής προέλευσης και κοινή για πολλές γλώσσες όπως Περσική, Νταρί, Παστού, Μπενγκάλι, Πουντζάμπι, Ουρντού, Χίντι, Ασαμέζικα, Νεπαλέζικα, Τουρκικά, Ρομανικά, Βόρεια Καυκάσια, Μαλέι, Σουαχίλι, Ινδονησιακά και Ελληνικά!
Το όνομα του εγχειρήματος μας, Μικρός Ντουνιάς, επιλέχθηκε από
ντόπιους και πρόσφυγες συμμετέχοντες/-ουσες
σαν ένας κοινός τόπος -
του οποίου μύριοι κοινοί τόποι έπονται.